Jedną z metod leczenia farmakologicznego jest podanie do jamy bębenkowej gentamycyny, która zmniejsza zawroty głowy, uszkadzając narząd przedsionkowy. Może jednak pogorszyć słuch. Drugą stosowaną metodą jest podanie do jamy bębenkowej glikokortykoidów. Celem podwójnie ślepego badania było dokonanie oceny, czy któraś z metod jest skuteczniejsza.
Okres obserwacji wynosił 2 lata. Uzyskano 87% redukcję objawów, definiowaną jako zmniejszenie średniej liczby zawrotów głowy w grupie pacjentów otrzymujących gentamycynę, i 90% redukcję w grupie metyloprednizolonu.
Co ważne, oba leki były dobrze tolerowane. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były drobne infekcje ucha, czego doświadczył jeden pacjent w grupie gentamycyny i dwóch w grupie metyloprednizolonu.
Zastrzyki z metyloprednizolonu są nieuszkadzającym błędnik skutecznym leczeniem choroby Meniere'a. Wybór pomiędzy metyloprednizolonem i gentamycyną powinien być dokonany w oparciu o aktualną wiedzę i dane kliniczne pacjenta.
Źródło: M. Patel, K. Agarwal, A.M. Bronstein et al. Intratympanic methylprednisolone versus gentamicin in patients with unilateral Ménière’s disease: a randomised, double-blind, comparative effectiveness trial