W pracy określano wpływ ESWL na uszkodzenie cewek nerkowych poprzez oznaczanie wydalania beta-2-mikroglobuliny (β2M) z moczem.

W badaniu przekrojowym wzięło udział 91 chorych z kamicą nerkową, leczonych metodą ESWL w 2012 roku. Stężenie β2M oznaczano w moczu bezpośrednio przed i po zabiegu u każdego chorego i analizowano w oparciu o różne zmienne, celem oceny czynników mających wpływ na uszkodzenie cewek nerkowych przez ESWL.

Średnie ± SD wartości β2M w moczu przed i po ESWL wyniosły odpowiednio 0.08 ± 0.07 i 0.22 ± 0.71mg/dL, zaś średnia różnica między wartościami sięgnęła 0.14 ± 0.07 mg/dL. Wyniki te wskazały na wzrost rzędu 166.66%, jeśli chodzi o stężenie β2M w moczu po ESWL (P<.001). Wieloczynnikowa analiza ujawniła, że nadciśnienie tętnicze (P =.05) i poddawanie chorego zabiegom ESWL w przeszłości (P = .02) były czynnikami rokowniczymi dla wyższych wartości β2M po ESWL.

Podsumowując, wydalanie β2M z moczem znacząco wzrasta bezpośrednio po ESWL, co przemawia za tym, że podczas ESWL dochodzi do uszkodzenia cewek nerkowych. Ponadto, ryzyko uszkodzenia jest wyższe u chorych z nadciśnieniem tętniczym i u pacjentów poddawanych zabiegom ESWL w przeszłości.

Źródło: Urol J. 2016 Dec 8;13(6):2911-2915.